Κατά την περίοδο της ακμής των Σπαρτιατών, στην περιοχή Τρίνησα (7χλμ. από τη Σκάλα), κατασκευάστηκε ο ναύσταθμος της αρχαίας Σπάρτης. Στην περιοχή αυτή υπάρχουν τρία μικρά νησιά, με μικρή απόσταση μεταξύ τους και πολύ κοντά στην ακτή, τα οποία ενώθηκαν με τεχνικά μέσα, δημιουργώντας το σημαντικότερο λιμάνι της αρχαίας Σπάρτης.

Κατά κύριο λόγο το λιμάνι ήταν πολεμικό. Σύμφωνα με τη μυθολογία, εκεί ελλιμενίστηκε ο στόλος του Πάρη, ο οποίος, φιλοξενούμενος του βασιλιά Μενέλαου, γνώρισε και απήγαγε την Ωραία Ελένη. Από το ίδιο λιμάνι απέπλευσε για την Τροία ο Σπαρτιατικός στόλος.

Κατά τον Πελοποννησιακό πόλεμο (431-404 π.Χ.) διάφορες πολεμικές επιχειρήσεις ξεκίνησαν από αυτό. Ωστόσο, ο ναύσταθμος χρησίμευσε και για εμπορικές συναλλαγές.

Ο Παυσανίας είχε αναφερθεί στη θαλάσσια αυτή περιοχή, όπου αλιευόταν η πολύτιμη πορφύρα, το όστρακο που χρησιμοποιήθηκε για την κόκκινη βαφή των υφασμάτων, περιζήτητη στον αρχαίο κόσμο.

Η καλλιέργεια της πορφύρας κατά τη βυζαντινή περίοδο μαρτυρείται από τις υποθαλάσσιες πέτρινες δεξαμενές συλλογής οστράκων, που ονομάζονταν πορφυρία. Η ενασχόληση αυτή ήταν σημαντική πηγή εσόδων των κατοίκων της περιοχής.

Σήμερα, στην περιοχή του ναυστάθμου σώζονται ερείπια που μαρτυρούν την ύπαρξή του, τόσο κατά μήκος της ακτής, όσο και υποθαλάσσια. Επίσης, μερικά μέτρα δυτικά του ναυστάθμου, μέσα στη θάλασσα, υπάρχουν τμήματα των πορφυρίων.

Τρίνησα